මගේ කවිය

නද දී උදේ     ඔරලෝසුවේ  වදී  හත 

මැද ඇති snooze බොත්තම වෙත ඇදෙයි  අත 

ඇඳ මත වැතිර නිදියන්නට ඇතත්    හිත 

අද වැඩ දිනකි ඇහැරී යා යුතුව     ඇත

පොඩි පුතු තවම නිදියයි  දකිමින් හීන 

සොලවා ඇහැරුවත් නිදි ගතියකි පේන 

හරවා කරාමය  කාමරයේ නාන 

ඇහැරා ගනිමි සෝදා ඔහුගේ මුණ 

දුවණිය මගේ මේ අතරේ අවදි වෙලා 

TV බලන්නද අහනව  සිනහ සලා 

මොන TVද දැන් හොඳටම දවල් වෙලා 

කිව්වම ඇගේ මුව ඇද වෙයි කඳුළු ගලා 

අත් දිග , කකුල් දිග කලිසම් කොට කමිස 

තෝරා  සුදුසු ඇඳුමක් හැටියට දවස 

අන්දා ළමුන්  සහ  සැරසී  වී වෙහෙස 

සැමදා උදෙන් අපි හැර යන්නෙමු නිවස 

ගන්නට ළමුන් ආපසු හවසට භාර 

පැමිණිය යුතුය වෙන්නට පෙර පහ මාර 

යන්නට උදෙන් කන්තෝරුව වෙත සාර 

මා ප්‍රිය බිරිඳ පදවයි රිය වෙත පාර 

කන තුරු මගේ දුවණිය උදයට කෑම 

ඇරලමු  පුතා nurseryයට  හැමදාම 

ආපසු ඇවිත් දුව පාසල් ගෙනයාම 

කල පසු කරමි වැඩ පොළ වෙත දිව යෑම 

meeting , call සහ නෙක වැඩ අතර සිට 

හෙම්බත් වෙලා ආපසු ගෙට පැමිණි විට 

දැක්කම බිරිඳ සහ දරුන'ගෙ සිනහ කට 

ලෝකය හරිම ලස්සනයැයි හිතෙයි  මට