දෙහිවල සත්වඋද්‍යානය
නොයෙක් වර්ණයන්ගෙන් යුතු කරකැවෙන සුලං පෙති සහ වෙනත් සෙල්ලම් බඩු රැගෙන එන වෙළෙන්දෝ සත්ව උද්යානයට ඇතුල්වීමට සිටින පිරිසේ කුඩා ලමුන්ට ඒවා දෙති. ප්‍රමෝදයට පත්වන කුඩා උන් දැතින්ම එවා අල්ලා ගනිති.
රුපියල් හැටයි වෙළෙන්දා කියයි.
සමහරු වහාම මුදල් ගෙවා , ගෙදර සිටින ලමුන්ටත් අමතර එකකුත් ගනී. ඇතැම් මවුවරු අවසර පතා තම ස්වාමි පුරුෂයන්ගේ මුහුණ බලති. තවත් කෙනෙක් ලමයින් හඬත්දී සෙල්ලම් බඩුව උදුරාගෙන වෙළෙන්දාටම ආපසු දෙති.
රුපියල් හැටක් යනු තවමත් දුප්පත් දෙමව්පියන්ට විශාල මුදලක් කියා මට වැටහුණේ එවිටය.
මා අන්තිමට සත්ව උද්යානයට පැමිණියේ මීට වසර විසි ගණනකට කලින් නිසා එය කොතරම් වැඩි දියුණු වී ඇතිද යන්න ගැන මට අවබෝදයක් නැත. එවකට කුඩා ළමයෙක්ව සිටි මට යන්තමින් හෝ මතක මින් මැදුරේ සිටි නිල්පාට මාළුවන්ය. ඇත්තටම කිව්වොත් මට හොඳටම මතක තිබුනේ එහිදී මා කෑ "හොට් ඩෝග්" කියා අප හදුන්වන බනිස් ගෙඩිය ගැනය.
දැන් නම් දෙහිවල සත්තු වත්ත ඉතා ලස්සනය. සත්තුන්ගේ කූඩු අලංකාර ලෙස සකස් කර තිබේ. ඔරන් ඔටන්ගේ කෙස් සියල්ලම straightening කර ඇති නිසා ඌ නම් අලුත්ම සතෙක් වගේය. ලණුවකින් එල්ලා ඇති ටයරයේ නැගී ඌ සෙල්ලම් කරන අයුරු බලන්නට වටි.
ඊට අමතරව නරබන්නන්ට ඇවිද යාමට සහා රෝද පුටු යාමට වෙනම මාර්ගයක් පවා තනා ඇත්තේය,
ඇවිදීමෙන් වෙහෙසට පත් අපි සවස තුන පමණ වන විට මුහුදු සිංහ සංදර්ශනය පෙන්වන තැනට පැමිණියෙමු. සංදර්ශණය පටන් ගන්නේ හතරට නිසා එය හොඳින් දිස්වන තැනක අපි වාඩිවීමට අපට හැකි විය. මුහුදු සිංහයා සිටින ජලාශය ආරක්‍ෂිත යකඩ වැටකින් වටකර තිබේ. ඒ වැටත් ජලාශයත් අතර තණකොළ සහිත බිම් කඩකි. මෙකී කම්බි වැටටත් අඩි දෙකකින් පමණ දුරකින් නරබන්නන්ට වාඩිවියහැකි සර්පිලාකාර සිමෙන්ති බැමි සකසා ඇත්තේ.
සවස හතරට ආසන්න වනවිට මේ එළිමහන් රංග පීඨය සෙනගින් පිරී ඉතිරී තිබුණි. ටික වෙලාවකට පසු ලංකාවේ ජාත්‍යන්තර පාසල් යයි හඳුන්වන පාසලක ළමුන් පිරිසක් එහි ඇතුල්වූහ. මේ ළමයින්ට හිදගනීමට එහි ඉඩක් නැත. ඉතින් මේ ළමුන්ගේ ගුරුවරු ළමයින්ව අර ආරක්‍ෂිත වැට මත වාඩි කරවූහ.සිමෙන්ති ආසන මැද මෙතෙක් වේලා හිඳගෙන සිටි අනෙකුත් ළමයින් මේ නිසා කලබල වුහ. ඔවුන්ගේ දර්ශන පථය අවහිරද වී තිබේ. ඔවුනුත්ඉහත පාසලේ ළමුන් මෙන් වැට ලගටම ගාල් වූහ.
ඒ අතර සිටි එක ළමයෙක් වැටත් උඩින් පැන ගොස් , වැටත් ජලාශයත් අතර තණකොළ බිස්සමත වාඩිවිය. බොහෝ අය ඔහු අනුගමනය කලහ.සමහර වැඩිහිටියොත් ගොසින් වැට අසලින්ම හිට ගත්තෝය.
සංදර්ශනය පටන්ගැනීමට කලින් පැමිණ පිටුපසින් අසුන්ගෙන සිටි වැඩි දෙනෙකුට පෙනුණේ ඔවුන්ට ඉදිරියෙන් සිටි මිනිසුන්ගේ හිස් ගෙඩි පමණි. සංදර්ශනය මෙහෙයවන්නා මෙසේ කීවේය.
" අපිට හරිම සතුටුයි ඉස්කොලේ යන මේ පොඩි ළමයින්ට යමක් කියල දෙන්න." එසේ දේශනය පටන් ගත ඔහු මුහුදු සිංහයා ගැනත් , උගේ වයස, දත් ආදිය ගැන ළමුන්ට විස්තර කළේය. නමුත් මුහුදු සිංහයා සිටින ජලාශය වටා ඇති වැට ගැනවත්, එය ඇත්තේ ළමයින්ගේ ආරක්ෂාවට නිසා එය මත වාඩිවීම හෝ එය පසුකර ජලාශයේ බැම්ම ලඟට පැමිණීමේ භයානක කම ගැන ඔහුටවත් අනෙක් දෙමව්පියන්ටවත් වගක් නොවීය.
"හෙල්ත් ඇන්ඩ් සේෆ්ටි" යනු ලංකාවට ආගන්තුක දේ බව සැබෑය. නමුත් අපේ දරුවන්ට හොඳ නරක කියා දීමට සිටින ගුරුවරුන්ට සහ දෙමවුපියන්ට මේවා නොවැටහීම ඉතා කණගාටුදායකය.
සංයමයක් නැති කමේ විපාක අපි සැමදාම අත් විඳිමු. පාරේ රථයක් එලවන විටද, කඩයකින් බඩු ගන්නට, බැංකුවක පෝලිමේ සිටින විටද අපි එය අත් දකිමු. අපට කලින් පැමිණි තැනැත්තාට ප්‍රමුඛත්වය දිය යුතුය යන්න අප උවමනාවෙන්ම අමතක කරදමා තිබේ.
එදිරියටත් එය වෙනස්වන බවක් නම් මම නොදකිමි!
රුපියල් හැටක් යනු තවමත් දුප්පත් දෙමව්පියන්ට විශාල මුදලක් කියා මට වැටහුණේ එවිටය.
No comments:
Post a Comment